تیراختور اف سی: چه دردآور هست که خودمان را باور نکنیم و داشته های با ارزش خودمان را به راحتی هرچه تمامتر حراج نامها کنیم .
داشته هایی که از دست دادیم و هیچ چیز عاید ما نشد ! چرا باید داشته هایی که با خون ودل به دست آوردیم را دو دستی تقدیم بعضی ها نامها کنیم؟ چرا چشمان بعضی هواداران سرخابی می بیند؟ مگر دنیای فوتبال همین ها هستند؟ شاید هم شما فریفته جادوی تلویزیونی شده اید که هر هفته این نامها را اسم می برد و قهرمانان تیراختور و دیگر تیمها را از یاد می برید؟
امروز دوباره عکسهای سال قبل را مرور می کردم. بیشتر عکسها مربوط به هواداران عاشق این تیم بود. آنگاه که استادیوم سهند را پر از این هواداران می دیدم مکث می کردم و به فکر فرو می رفتم. باید با دقت به این عکسها نگاه کرد و در هر نگاه زیبایی دیگری از این باهم بودن را می توان کشف کرد. این تنها یه عکس نیست این یک تاریخ هست. این فریاد ملت آذربایجان هست که با فریاد یاشاسین آذربایجان اوج می گیرد .
و اینجا سهند است. میعادگاه عاشقان آذربایجان و تیراختور، دریاچه ای که همیشه مملو از هواداران می شود . دریاچه ای به رنگ سرخ تیراختور، دریاچه ای که امواج آن زیبایی و بزرگی امواج اقیانوس دارد. آری اینجاست که من و تو، ما می شویم
اینجاست که دشمنان آذربایجان با دیدنش دلهایشان از ترس می ریزد و چشم و گوش خود را می بندند تا واقعیت را نبینند. آری اینجاست مکانی که هر هفته دریاچه غمگین اورمیه چشم به آن دارد تا امید به زندگی و حیاتش تازه شود. اینجا تبلور خواستن ملت آذربایجان هست.
اینجا جایی هست که نه قراردادی رو میز می ماند و نه عهدی شکسته می شود.اینجا جایی هست که یک قطره آن بی نام و دریاچه اش به بزرگی نام هواداران تیراختور هست. نامی بسیار پرآوازه تر از مجیدی ها و علی ها. اینجا جایی هست که هر لحظه آن یک خاطره و هر خاطره آن یک تاریخ هست.
روز جمعه یک روز تاریخی برای یک شروع دوباره هست . یک شروعی که هدفهای آن بسیار بزرگتر و زیباتر از جامهای فوتبال هست . خط شکنان این روز ۱۰۰ هزار هوادار عاشق آذربایجان هستند .
وعده ما روز جمعه ۳۰ تیرماه – ساعت ۲۰:۱۵ استادیوم بزرگ سهند
تونی : این برد از نظر روحی بازیکنان را تقویت کرد .